🐅 Psy Ze Schroniska Forum

Kupujecie psa albo bierzecie ze schroniska a potem traktujecie go jak kosz na śmieci albo kompostownik. Co sam nie zjem to dam psu albo kupię mu za grosze jakieś świństwo z marketu. Pies to wzgledny mięsożerca. 60% mięsnie szkieletowe, 20% kości mięsne, 20% warzywa i owoce a nie jakis syf z biedry. przywiezienie psa ze schroniska lub hodowli do nowego domu i wiele innych. Także głód lub niemożność realizowania swoich naturalnych potrzeb (ruchu, towarzystwa, węszenia i eksploracji terenu), a nawet nadmierna ilość ruchu i bodźców zewnętrznych wywołują u czworonogów stres. Generalnie przy wyborze każdego psa, czy to rasowego, czy ze schroniska, emocje są złym doradcą. Wiele osób decyduje się na psa zbyt pochopnie. Później możemy oglądać ich pupili w schroniskach i podmiejskich lasach. Wiele psów adoptowanych wraca ponownie do schronisk, a to chyba najgorsze co się może takiemu psiakowi przydarzyć. Miesiąc temu adoptowałam psa ze schroniska. Przedtem miałam 2 psy, ale nie ze schroniska. I po prostu niewypał. W schronisku prosiłam o psa, który lubi dzieci – syn z ADHD 11 lat, nie będzie miał kłopotów z chodzeniem po schodach – 3 pietro w bloku. Obydwa psy, pomimo nieciekawych doświadczeń, nie sprawiają na co dzień większych problemów. Co więcej, biorą udział w treningach i zawodach agility, czyli psiego sportu polegającego na pokonywaniu toru przeszkód. Kot Kaczanek-Salem, wychodząc ze schroniska, pomimo dorosłego wieku, był rachitycznym, niespełna 2-kilogramowym kocurkiem. Argument brutalny ale prawdziwy: łatwiej będzie pogodzić się ze stratą jednego psa mając drugiego przy sobie A najlepiej podaj argumenty mamy na nie ,żeby można było je " odparować"..bo np. argument ,że na drugiego psa nie starczy kasy jest dość istotny i trudno z nim dyskutować ( można co najwyżej udowodnić ,że jesteś w Owszem, relacja z psem jest niesamowitym doświadczeniem i daje nam ogrom miłości. Jednocześnie wiąże się także z obowiązkami, często skomplikowanymi i wymagającymi dużego wysiłku. Adopcja psa ze schroniska nie powinna polegać na doborze czworonoga tylko pod kątem wizualnym. Ważne jest, by znaleźć czworonoga, którego cechy i Co więcej, starsze psy do adopcji są zwykle dobrze znane opiekunom w schronisku. Wiadomo, czy są przyjazne, nerwowe, grzeczne albo wesołe, czy lubią kontakt z człowiekiem, czy też są nieśmiałe. W ten sposób możesz łatwiej wybrać czworonoga zgodnego ze swoimi potrzebami i doświadczeniem. Dodatkową zaletą jest to, że nawet Jeśli tego wsparcia nie ma, bierzemy psa i drzwi się za nami zamykają, to jest duże ryzyko, że on tam wróci. Stąd właśnie wziął się pomysł, by przygotować psa, zanim się go odda do n57N. Witam, Bardzo proszę Was forumowicze o radę w sprawie adopcji psa ze schroniska. Otóż ostatnio upatrzyłam ok. 8 letnią dobermankę, nigdy nie miałam psa ze schroniska, jednak ona wywołała chęć pomocy i zaopiekowania się nią, chciałabym dać jej na stare lata ciepły kąt, tym bardziej, że jest psem bardzo potrzebującym, gdyż nie radzi sobie w schronisku z innymi psami. Utrzymanie jej i opieka nie stanowi problemu, jednak obawiam się nieco o mojego obecnego psa. Jest to 2,5 letni bardzo żywiołowy pies, w kwestii dogadania się myślę, że nie będzie problemu, zwłaszcza, że to suczka, obawiam się tylko, że tak dość młody pies może być nieco uciążliwy dla 8letniej suczki, która potrzebuje więcej odpoczynku. Co o tym sądzicie, może mieliście podobny problem i wiecie jak go rozwiązać? Proszę o pomoc, bo naprawdę żal mi tej dobermanki Fora Parczew Off - Top Pies ze schroniska wt., 23/02/2016 - 09:12 #1 Pies ze schroniska Cześć! Chciałbym wziąć psa ze schroniska. Nie zależy mi na tym, żeby był szczeniakiem, ważne żeby dobrze nam się razem żyło. Wiem, że niektóre psy przeżyły sporo i boje się, że nie poradzę sobie z wychowaniem takiego psiaka. Oglądam pieski i nie wiem którego wybrać, wszystkie są super. Czy ktoś z was ma jakieś doświadczenia z psami ze schroniska Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz sob., 19/03/2016 - 19:10 #2 Oddam psa Cześć Czy wziąłeś już psa ze schroniska? Jeżeli nie, a jesteś jeszcze zainteresowany, to mam do oddania kochanego pieska. Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz śr., 07/02/2018 - 13:59 #3 mam pieska ze schroniska od 3 mam pieska ze schroniska od 3 lat. wzialem kiedy mial 2 lata, czyli juz doroslego. ma niektore problemy nerwowe, ktorych przyczyn nie znam, chyba pozostaly mu slady w psychice od bylych gospodarzy, ale jakos sobie sie z tym radzimy, przynajmniej sie staramy. nie zaluje ani troszke ze jest ze mna Zaloguj się albo zarejestruj aby dodać komentarz Osoby, które planują posiadanie psa na początku stają przed wyborem: kupić szczenię, czy adoptować psa ze schroniska. Część osób podejmuje decyzję o kupnie szczeniaka kierując się niesłusznym poglądem, że psy schroniskowe to takie „nie wiadomo co", jak puszka Pandory. Ich przekonanie bierze się najczęściej z tego, że nie znają psów schroniskowych, niewiele o nich wiedzą. Czasem jest to efekt obserwacji otoczenia, gdzie może zdarzyć się przypadek adoptowanego psa, który sprawia problemy lub psa oddanego do schroniska z powodu problemów z zachowaniem. Z pierwszą obserwacją chciałabym polemizować tym artykułem. Oddania psa do schroniska lub jego porzucenia „bo sprawia problemy" nie potrafię zrozumieć, więc pozostawię bez komentarza. Pracując z psami, także tymi w schronisku nie raz miałam okazję przekonać się, że owszem przygarnięty pies stanowi czasem wyzwanie, ale... pokonanie jego problemów daje niezwykłą satysfakcję. Ponadto nie ma właściwie takiego psiego trudnego zachowania, którego nie można byłoby zmienić. Często wymaga to wysiłku, cierpliwości i konsekwencji, ale pies uczy się całe życie, więc nie należy się poddawać. Nie jest moim celem zniechęcanie do adopcji psów ze schroniska, ale chciałabym przybliżyć problemy, z którymi może zetknąć się właściciel adoptowanego psa. Ponieważ katalog zachowań problemowych jest dość obszerny, kolejne problemy zostaną omówione w kilku artykułach. Dziś zaczynam od trzech problemów, z którymi najczęściej zgłaszają się nowi właściciele do trenerów: ucieczki - nie wracanie na zawołanie nieśmiałość wobec ludzi - obcych i domowników niechęć do zostawania samemu w domu. Ucieczki adoptowanego psa Problem nie wracania na zawołanie dotyczy wielu psów przygarniętych ze schroniska. Czasem mają one za sobą doświadczenie życia „na wolności", błąkania się miesiącami. Być może ono właśnie powoduje, że pies ze schroniska mniej pilnuje się swojego pana. W okresie tuż po adopcji jest to bardzo niebezpieczne, bo nie znając okolic nowego domu adoptuś może nie trafić do niego, gdy straci opiekuna z oczu. Dlatego pierwsze 2-3 miesiące po adopcji psa powinniśmy poświęcić na trening przywołania. W tym czasie nasz ulubieniec powinien mieć możliwość wybiegać się wyłącznie na ogrodzonym terenie lub przypięty do linki treningowej o długości 10-15 metrów. Trening przychodzenia na zawołanie należy prowadzić planowo. Ćwiczenia powinny odbywać się w domu i na zewnątrz. Początkowo w sytuacji, gdy psa nie rozprasza obecność innych psów czy ludzi. Z czasem stawiamy coraz większe wymagania. Warto wprowadzić tzw. przywołanie awaryjne z użyciem gwizdka. Najważniejszą zasadą w nauce przychodzenia na zawołanie jest nagradzanie czworonoga za każdym razem, gdy wykona to zadanie. Nie ważne, czy zawołaliśmy raz, czy może trwało to kilkanaście minut. Gdy pies przyjdzie do właściciela musi zostać nagrodzony, by następnym razem chętniej wykonał to ćwiczenie. Nieśmiałość wobec obcych/domowników Czasem pies adoptowany ze schroniska boi się ludzi. Problem może dotyczyć obcych lub domowników, kobiet, chociaż częściej mężczyzn, dzieci, osób starszych i/lub mundurowych. Pies może nie chcieć kontaktu z ludźmi, unikać głaskania, spoglądania, czy przebywania w pobliżu. W takim przypadku warto dać psu nieco czasu na oswojenie się z nową sytuacją i stopniowe zapoznanie z nowym otoczeniem. Warto dotyk kojarzyć z czymś, co dla większości psów ze schroniska jest przyjemne - czyli smakowitym kąskiem. Jeśli problem dotyczy domowników pomocne może być karmienie z ręki. Z czasem wydanie kolejnych kęsów może poprzedzać lekkie muśnięcie okolic szyi - taki wstęp do głaskania, który zapowiada pojawienie się jedzenia. Przy nieśmiałym lub lękliwym psie szczególnie ważne jest właściwe zachowanie osób, które mają z nim kontakt. Nie należy pochylać się nad takim psem, ani podchodzić do niego na wprost. Jeśli chcemy zachęcić go do podejścia warto usiąść lub ukucnąć na podłodze, bokiem do zwierzaka. Nie zaszkodzi lekko oblizać usta, czy ziewnąć - w psim języku to gesty uspokajające. Głaszcząc takiego psa nie przekładamy nad nim ręki, ale dotykamy tego boku, który jest bliżej nas. I nigdy nie głaszczemy takiego psa po czubku głowy. Dla niego to nie jest pieszczota, a groźba. Na nieśmiałość czas, delikatność i cierpliwość to najlepsze lekarstwo. Niechęć do pozostawania samemu w domu Wiele psów adoptowanych ze schroniska po kilku dniach zaczyna obsesyjnie pilnować domowników. Często jest to spowodowane tym, że ludzie nie dają im dość czasu na oswojenie z nowym miejscem i pozostawiają psy same w zamkniętym mieszkaniu zbyt wcześnie. Ważne, by z adoptowanym psem przeprowadzić trening zostawania w samotności, stopniując czas na jaki zostaje on najpierw sam w oddzielnym pokoju, a potem w mieszkaniu. Zaczynamy od pozostawienia go na 5-10 sekund, a potem wychodzimy na 3 minuty lub 30 sekund. Jeśli zostawiamy psa samego w domu, to nie róbmy przedtem wylewnego pożegnania. Powitanie też powinno być stonowane, by pies nie czekał w napięciu na nasz powrót. Warto zostawić smakowity gryzak, który rozwieje nudę podczas naszej nieobecności. A najważniejsze, by nie karcić psa po powrocie nawet, jeśli przewertuje nam mieszkanie do góry nogami. Jeśli zostawanie stanowi problem warto skonsultować się z behawiorystą, bo choć jego praca jest płatna, to koszty zniszczeń wynikających z nieleczonego lęku separacyjnego zwykle są jeszcze większe. Niszczenie w domu, szczekanie podczas nieobecności domowników, załatwianie się w mieszkaniu w takiej sytuacji, to problemy, które w większości przypadków mijają po wprowadzeniu odpowiednich zwyczajów w domu i przeprowadzeniu treningu posłuszeństwa i zostawania w samotności. Nie wynagrodzenie krzywd, a jasne zasady domowe Posiadając adoptowanego psa trzeba pamiętać o jednej ważnej rzeczy: on nie potrzebuje „wynagrodzenia krzywd". Pies, który z gorszych warunków trafia w lepsze szybko zapomina o tym, co było złe. Czasem jakiś gest może mu przypomnieć o nieprzyjemnym wydarzeniu, ale generalnie jego życie dzieje się „tu i teraz", bez rozpamiętywania przeszłości, czy martwienia się o jutro. Dlatego tak naprawdę najważniejsze w życiu z adoptowanym psem jest wprowadzenie i konsekwentne przestrzeganie domowych zasad. One porządkują psi świat, sprawiają, że jest on przewidywalny i bezpieczny. U podstaw rozwiązania problemów z psim zachowaniem leży wprowadzenie porządku w relacjach z domownikami. Stąd zachęta do podstawowego treningu posłuszeństwa. To dotyczy wszystkich adoptowanych psów - także tych starszych. Pies może się uczyć całe życie. Dlatego nawet jeśli po adopcji wydaje nam się, że mamy „trudnego psa", nie należy rezygnować z pracy nad jego zachowaniem. Ewelina Eggert - trener szkolenia psów,

psy ze schroniska forum